Intro
Route info
8 jun 08
9 jun 08
10 jun 08
11 jun 08
12 jun 08
13 jun 08
14 jun 08
15 jun 08
16 jun 08
17 jun 08
18 jun 08
19 jun 08
20 jun 08
21 jun 08
Het is licht bewolkt. De route leidt door een kloof. Er zijn 5 tunnels, waar wij, al dan niet verplicht of juist verboden de oude parallelle zijweg nemen. Dit voelt veiliger en daarnaast hebben we juist daar mooi zicht op de loop van de kloof het riviertje.
Bij Sort twijfel ik, gaan we door of stoppen we vandaag. We hebben de afgelopen dagen reeds de nodige (hoogte) kilometers gemaakt. Er staat nu een klim van 1000 meter te wachten. Tijdens deze klim zijn geen campings, dus dat geeft het gevoeld dat als we er vandaag aan beginnen we ook door moeten gaan of we moeten het nodige water verzamelen om te kunnen wildkamperen, los van of het landschap dat hier het toelaat. Gezien de mogelijk sluimerende blaasontsteking is het zitten op een zadel dezer dagen soms geen pretje. Toch besluiten we door te gaan. In dit soort fases is het goed om zwijgend, voor zover we dat toch al niet doen, te fietsen. Dat ontlokt mij dan minder snel m’n eigen dip op Rin af te reageren. Als Rin dus zegt “het rolt best lekker”, houdt ik het bij een “Mhumm”. Ik denk, “tja, wat heet lekker” Eigenlijk vind ik klimmen vaak wel oké, maar ik heb een haat-liefde verhouding met klimmen. De voldoening om op eigen kracht boven te komen, voelt goed. Vandaag heb ik wat meer last van mijn benen en vooral zitvlees, waardoor het in het begin moeizamer gaat. Ik probeer me op de mooie wild begroeide bermen te concentreren, om te voorkomen dat er steeds weer dezelfde zinssnedes uit liedjes door mijn hoofd zoemen (uit het Wilhelmus, “koning van Hispania” , tja hoe kan het ook anders met de EK en in Spanje fietsen; Paulo Conte, Doe Maar; ze doen het allemaal goed, maar het wordt eentonig en zijn moeilijk uit te schakelen).
Later gaat het makkelijker. Vooral als we op de helft zijn en dat relatief makkelijk is gegaan, werkt dat psychologisch goed bij mij.
Er zijn overigens nog enkele overnachtingsmogelijkheden, lijkt, die wij overigens niet nodig hebben. Na de afslag Llagunes staat een bordje naar links “casa rural”. Tijdens de welverdiende lunch smikkelen we o.a. van de muffinvormige cakes, die tijdens het fietsen heerlijk smaken en hier volop verkocht worden. We ruiken ook vandaag weer de brem. Op de Coll del Cantó ontbreekt het bord, waardoor we denken dat we nog een stukje verder moeten klimmen. Niets is minder waar en zo zetten we de afdaling in, her en der onderbroken met een kort klimmetje. We passeren enkele dorpjes of zien ze in de verte in de dalen of op rotsen liggen. Er is wel auto- en motorverkeer, maar het is goed te doen. Sommige motoren rijden hard, wat voor mij het afdalen nog spannender maakt, het idee dat ze mij mogelijk gejaagd willen gaan inhalen.
De laatste km van vandaag gaat over de N260, een drukke weg van en naar Andorra. Het lukt nog via een industrieterrein een rustiger weggetje te volgen. De camping lijkt de lelijkste tot nu toe, met veel caravans met voor- en aparte kooktenten, die hutje op mutje staan. Vermoedelijk zijn ze van Spanjaarden die dit als idyllische plek voor in het weekend hebben. Misschien dat ze, met Andorra slechts 20 km verderop, hier goedkoop kunnen zuipen.
Opvallend is dat men hier, naast het gebruik van zonne energie-boilers, ook meer doet aan afvalscheiding.
